۲۵
آبان
بفرمائید شام،
این چه تفکری است؟!،جنازه ای که می بینید،بی گناهی است غرق در خون،
بی خبر از همه جا گرفتار زندگی روز مره خویش،
به ناگاه به خاک و خون کشیده می شود،
آری سالهاست مردمانی در فلسطین و عراق و سوریه و افغانستان و پاکستان وهر آنجایی که نشانی از تحجر می باشد به خاک و خون کشیده می شوند،
اما دلیل نمی شود از کشته شدن مردمانی بی گناه در آنسوی دنیا از دین و آئینی دیگر خوشحال شویم.
باید بذر نفاق را بخشکانیم،نه که بر طبل نفاق بکوبیم.
اگر حاکمان راهی را اشتباه می روند مردمان را گناهی نیست،انسانها باید بیاموزند دنیایی را که چند صباحی مهمانند ،سرای مهر و. مهربانی کنند،
سالهای سال انسانها بر زمین آمدند و رفتند،سالها جمود فکری فرزندان آدم ،آنها را به جان هم انداخت، چه انسانهای شریفی که به جرم عقیده در سیاه چالها جان دادند ،چه مردانی که بر سر دار شدند،
و امروز که با تفکرات تحجری کمربند انفجاری به خود می بندند و خون صدها آدم بی گناه را به زمین می ریزند.
پس زمان ،زمان شادی نیست،اگر بفهمیم سیر قهقرایی انسانیت را باید از دیده خون گریست.
کافی است نگاهی به اخبار گوشه و کنار دنیا بیاندازیم،آمار کشتارها ،تروریسم،غارتها ،انتحاریها،انفجارها،زندانها ،جنایتها نشان از افول بشریت است.
