خدایا روح نا آرامم ،آرام نمی گیرد
خدایا دردی بر دلم سنگینی می کند که مرهمی ندارد
سنگی صبور تا بگویم دردهایم را
دیگر تحمل دیدن پارپاره شدن کودکان بی گناه را ندارم
دیگر چشم دیدن کودکی را که در غبار از زیر آوار بیرون می آید را ندارم
دیگر خسته ام
حتی طاقت ماندن نیز ندارم
اینجا همه چیزش بوی درد می دهد
اینجا از آرامش خبری نیست
اینجا خون بر روی کودکی نشسته است !
حقش نیست ،نبود
اینجا را من ....... از چه بگویم
از کدامین واژه که بتواند عمق فاجعه را نشان دهد
خانه هایی که ویران شد
مردان وزنان بی گناهی که پاره پاره شدند
و مردمانی که تنها شدند
خدایا شرمنده ام که نامم انسان است
وزنده ام ونفس می کشم
می بینم و می خوانم و طاقت می آورم
اینجا زمین است
در فراسو جایی از این زمین
سازمانی به نام ملل
حقوقی به نام بشر
ودفاع از حیوانات
واینگونه می درند و می کشند
خدایا طاقتم طاق شد
اشکهایم خشکید
واین است درد امروز جامعه انسانی
