وباز ماهی دیگر گذشت
روزهای عمر چون آب رفته بر جوی
آهسته وآرام
می گذرد
ماهی گذشت تا نخوردن ونیاشامیدن را تجربه کنیم
به هنگامه افطار و سحری جبران تمام نخوردنهایمان را کردیم،
به خود نگفتیم روزهیعنی چه؟
فقط نخوردن ونیاشامیدن!
وهمین را نیز نفهمیدیم که در دنیای ما انسانها هستند کسانی وبسیار هستند
که واقعا ندارند نان آبی برای خوردن
آنها سحر وافطاری نیز ندارند هروقت تکه نانی به کف آرند می خورند
وما غافل از همه گرسنگان شکم بارگی می کنیم
سفره های افطاری آنچنانی و....
چه بگویم روزه می گیریم وغیبت می کنیم
که انگار غیبت گناه نیست
روزه می گیریم و دروغ می گوییم
که دروغ عیب نیست
روزه می گیریم وتهمت می زنیم
روزه میگیریم و مردم آزاری می کنیم
روزه می گیریم ومهر ومحبت و دوست داشتن را فراموش می کنیم
به خود زحمت نخوردن ونیاشامیدن را می دهیم
اما اراده انسان بودن وانسان ماندن را نداریم
اراده غیبت نکردن وتهمت نزدن ودروغ نگفتن را نداریم
عید فطر در راه است
وقت دوست داشتن و مهر ورزی است
عمرهایمان کوتاه هست
خیلی زودتر از آنچه فکرش را بکنیم افسوس خواهیم خورد
افسوس لحظات باهم بودن
و آنروز شاید برای همیشه در خانه ابدی آرام گرفته باشیم
