کاش مهدی بیاید

اینجا سقف خانه ام نزدیک است

دعا کنید باران ببارد

شاید شبها و روزهای سردی به انتظار من وبچه هایم باشد

اما بگذار دیگران شاد باشند

بگذارصدای باران بر سقف خانه ام خوا ب را از چشمانم برباید

اصلا خوابی ندارم که بیدار شوم

بگذار چکه اب بچه های کوچکم را از خواب بپراند

اما دیگران به ترنم باران خوش باشند

اینجا در هیاهوی این شهر شلوغ

در پستویی از کوچه های تنهایی

من و فرزندانم

شبها و روزهایمان به سختی خواهد گذشت

رهگذری

از این کوی و برزن خواهد گذشت

شرمنده نگاه فرزندان،

چشم عابران،

می سوزم و می سازم که مرا چاره ای جز این نیست

در هیاهوی زندگی سرد انسانها،

فراموش شدگان کم نیستند

ومن نیز هم!!!؟؟

وخدا را که می دانم می بیند

به طواف کعبه رفتن

نمی ارزد به همسایه ای گرسنه ماندن

زیر سقف آسمان خوابیدن

به خدا نمی ارزد

کاش عدالتی باشد

کاش مهدی بیاید کاش