انسان وحیوان

ن

نبردی خونین تا سرحد مرگ
   اما این نبرد از سر کین نیست
طبیعت و ذات حیوان اینگونه است
مرغ به طمع ماهی
طعمه مار می شود
اما ما انسانها از سر کین و نفرت و جهالت در قرن بیست
به جان هم افتاده ایم
انسان است که انسان می درد
انسان است که آواره می کند
آوار می کند
پاره پاره می کند
در فطرت انسان در غریزه انسانها خدا اینگونه نیافریده است
انسانی که اشرف مخلوقات است
عقل کل است
امروز به انواع روشها آدم می کشند
اعدام می کنند
وای از انسانهایی که از سر حماقت و جهالت و نادانی
از سر تفنن
آدم می کشند
تفاوت اینگونه انسان بودن با حیوان بودن در چیست
نه فقط تکلم و روی دوپا راه رفتن نشان ادمیت است
انسانها به کدامین سو می روند
با خود
با انسانیت چه می کنند؟

ا